วันพฤหัสบดีที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

วันนี้ดีใจจัง ดีใจมาก เพราะได้อยู่กับครอบครัวจริงจังๆ
แต่ที่สำคัญมากกว่านั้นคือ เราทำให้แม่ได้สั่นคลอนกับการเป็นหนูของเขาได้แล้ว

แม้ว่าจุดเริ่มต้นการการนำเสนอจะให้กับอาของเราที่เป็นถึงผู้บริหารระดับหนึ่งขององค์กร
แต่แล้วก็กลับไม่สนใจ เรื่องราวอย่างนี้ เพราะเห็นราคาอันน่ากลัวของค่าตัวกระบวนกร
พร้อมบอกว่า “ราคาขนาดนี้เอาเงินไปทำถนนดีกว่า”
ฃ เรารู้สึกแย่แต่ก็ไม่เป็นอะไรเพราะเตรียมใจเอาไว้ก่อนแล้ว
เพียงแค่เสนอดูเพื่อจะเป็นเวลาของเขา

อย่างไรก็ตามเราก็ทำให้คนหนึ่งรู้สึกสั่นคลอนก็ด้วยความเป็นหนูของแม่เราเองนี่แหละ
ที่ทำให้แม่มาอ่านและก็น้ำตาซึมๆกับความเป็นตัวเองของแม่

แล้วสักวันหนึ่งเราคงจะพาแม่เข้ามาดูแลจิตใจของแม่ได้
จะเป็นเรื่องดีของชีวิตหนึ่งที่ได้กลับมาดูแลด้านในของตัวเอง
และคงมีความสำคัญมากกับเราที่พาคนนี้กลับมารู้สึกตัวเองได้


เพราะเขาคือแม่ของเรา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เกี่ยวกับฉัน

ในที่แห่งนี้เป็นที่ถ้อยแถลงในหัวใจเรา