เดินทางไปด้วยกัน ๔ ชีวิตหนึ่งผู้เฒ่า หนึ่งใกล้เฒ่า สองวัยสะรุ่น ขับรถวกไปวนมาเพราะไม่แน่ใจในเส้นทาง อารมณ์ของคนขับก็ไม่แน่นอน แต่ก็ไม่ได้หงุดหงิดมากมากนัก ไม่ได้โมโหแบบกระฟัดกระเฟียดใสอารมณ์เหมือนก่อน เราเริ่มต้นที่วัดใหญ่ชัยมงคล ไปกราบไหว้ขอพรพระท่าน เรารู้สึกดีเหมือนกัน แต่อยากให้มีเวลาให้มากกว่านี้ ท้องห้าโปร่งโล่งกว่านี้เพื่อที่จะได้เดินไปชมให้ได้ถ้วนทั่วบริเวณวัด องค์เจดีย์ สถูป พระพุทธรูป ต่างๆ ความรู้สึกของทุกอณูอิฐหิน เหมือนมีจิตวิญญาณที่บ่มเพาะอายุมายาวนาน พระพักตร์พระพุทธรูปหลายองค์พบรอยยิ้มเล็กๆ มองแล้วเลื่อมใสเป็นสุขดี แต่หลายองค์ก็ดูเคร่งขรึมเสียเหลือเกิน
ข้างคูที่ล้อมรอบวัดใหญ่ชัยมงคลนั้นเป็นศาลของพระบามสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ซึ่งรอบอาคารก็เต็มไปด้วยไก่ ตัวเล็กตัวใหญ่ต่างๆกันไป ที่ซุ้มประตูทางเข้าก็มีไก่ ยืนเด่นเป็นสง่าเหมือนพนักงานต้อนรับอย่างนั้นทีเดียว ภายในอาคารนั้นมีองค์ท่านในท่านั่งหลั่งทักสิโนทก ตั้งสัจจาทิษฐานกับผืนแผ่นดินว่าจะเอาบ้านเมืองคืนมา เรารู้สึกว่าเราเองมีพลังที่จะทำอะไรหลายอย่างเพื่อบ้านเมืองไทยอีกมากโข
บ่ายแก่แล้วแวะทานข้าวอย่างง่ายๆที่ข้างวัด แล้วก็ออกเดินทาง ขับรถหลงไปมาอยู่ในจังหวัดนั้นแหละ แต่รู้ว่าจุดหมายปลายทางของเราก็คือ วัดมงคลบอพิศ เมื่อเช้าดูข่าว มีsms จากทางบ้านบอกว่า “อยุธยาอากาศดี๋ดี” แต่ฝนก็ตกพรำไปตลอดทั่วทั้งบริเวณจังหวัด บวกกับเป็นวันธรรดาร้านรวงต่างๆบริเวณที่จอดรถนั้นก็เงียบเหงาไป แต่ก็ดี เราได้ใกล้ชิดและสัมผัสพลังต่างของสิ่งที่สถิตอยู่ ณ ที่นั้นได้มากยิ่งขึ้น ยิ่งทำให้เราได้รับรู้ได้ว่าความยิ่งใหญ่ ความหวงแหนของเหล่านี้ในตัวเรานั้นมากเพียงใด
เพียงสองวัดเท่านั้นสำหรับการเดินทางไปไหว้พระเพียงครึ่งวัน ก็สามารถซึมซับพลังของความเก่าแก่และสืบเนื่องของบ้านเมืองในอดีตได้เป็นอย่างดี แต่ยังสงสัยว่า”อยุธยาอากาศดี๊ดี” นี่ดีอย่างไร?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น