กลับฟื้น คืนเดิม

วันนี้ได้กลับสู่ความเดิมแท้ของหัวใจเรา การเริ่มต้นของตัวเราที่นี่ โรงเรียนสาธิตจุฬา ฝ่ายประถม กว่า ๑๒ ปีที่เราใช้ชีวิตอยู่ในที่แห่งนี้ ประสบการณ์การเรียนรู้ ศาสตร์ต่างๆที่เราได้ร่ำเรียนมาโดยตลอด ทั้งทางตรงและทางอ้อม ประสบการณ์ทั้งหมดที่เราได้รับร็ เป็นเหมือนการหล่อหลอมจากระบบที่เราได้รับมาโดยตลอด แต่ในระบบนั้นก็มีความไร้ระบบ แต่ยังคงความมีระเบียบไว้อยู่

สิ่งต่างๆล้วนเปลี่ยนแปลงไป ทุกวินาทีที่ดำเนินไปนั้นก็เปลี่ยนแปลงร่างกาย เปลี่ยนแปลงสังขาร สิ่งแวดล้อมต่างๆก็เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ แต่แรงบันดาลใจ จุดมุ่งหมายในชีวิต ที่เราต้องทำ เป็นฝันอันยิ่งใหญ่ของเรานั้นก็ยังคงอยู่ น้อยคนนักที่จะดำรงอยู่อย่างชัดเจน เพราะมีเมฆหมอกควันดำจากภายนอกที่เข้ามาแฝงตัวบดบังความฝันจนเกือบสิ้น การได้สายลมอ่อนโยนมาพัดพาเมฆหมอกที่บังตาอยู่ออกไปให้ความฝันกลับสดใสกระจ่างชัดนั่นก็เป็นเรื่องที่มีคุณค่ายิ่ง การกลับคืนสู่แหล่งต้นกำเนิดของตัวเองนั้นก็ตอบแทบทุกคำถามของชีวิตเรา การสูญเสียความมั่นใจ การไร้ซึ่งแรงพลังที่ขาดหายนั้นก็รังแต่จะฉุดคร่าความหวัง เหนี่ยวรั้งพลังแห่งฝันอันยิ่งใหญ่ในชีวิต โชคดีที่เราเห็นและรู้ต้นกำเนิดของเราว่าอยู่ที่ไหน ฉะนั้นการกลับไปเติมพลังแห่งแรงบันดาลใจนั้นก็ก่อให้เกิดพลังที่กลับลุกโชนขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

แรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ของเราก็เกิดขึ้นที่โรงเรียนแห่งนี้ อาจารย์ของเราท่านหนึ่งเป็นเสมือนผู้ที่เป็นแบบอย่างการวางตัว การให้โอกาส การเกื้อหนุน การชี้ขุมทรัพย์ได้เป็นอย่างดี เราเรียกได้ว่าเป็นดุจกัลยาณมิตรอันใหญ่ยิ่งของเรา

หลายหลากวิชาที่เราได้เรียนรู้ทั้งทางตรงและจากการสังเกต มันซึมซับเข้าไปในเนื้อในตัวเราอย่างน่าประหลาดใจ จนเมื่อเราอยากจะหยิบขึ้นมาใช้เพียงแค่นึกทบทวนดูเล็กน้อย ก็จะจำหหรือทำได้ อวัยวะบางอย่างของเราที่จนจำการเคลื่อนไหวมานับครั้งไม่ได้ เมื่อห่างเหินไปนานก็ย่อมจะฝืดบางเป็นธรรมดา แต่หากเราลงมือทำแล้ว ความรู้หรือการจดจำได้ของกล้างเนื้อต่างๆ ที่ประกอบกันทั้งประสาทสัมผัสต่างๆก็จะเข้ามาเป็นเนื้อเป็นตัวเราเหมือนเดิม


แน่นอนเรื่องพวกนี้เราล้วนรู้กันดีอยู่ เพราะเป็นเสมือนการจดจำของการรู้สึกตัวในเวลาที่เราปฏิบัติ เมื่อเราทำมากเข้า ทั้งร่างกายและดวงจิดของเรานั้นก็จะจดจำสภาวะต่างๆนั้นเช่นกัน ติดเนื้อติดตัวอยู่อย่างนั้น จนเมื่อถึงเวลาต้องใช้เราก็สามารถนำความรู้เหล่านั้นออกมาใช้ได้ เรื่องนี้ได้รับการยืนยันจากหลายคนที่ได้มีโอกาสนำความรู้เหล่านี้ไปใช้เมื่อถึงคราวจำเป็น
ฉันใดฉันนั้น ประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรานั้นก็จะถูกก็บกักเอาไว้ เมื่อถึงคราวจำเป็นเราก็จะสามารถนำความรู้ หรืออาจเรียกว่าประสบการณ์เดิมเหล่านั้นออกมาใช้ได้เช่นกัน

แล้วเราเขียนอะไรเนี๊ยะจากโรงเรียน เป็นเรื่องราวของประสบการณ์เก่าๆเสียอย่างนั้น