วันเสาร์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2552

แม่ร้องไห้

วันนี้ฉันออกนอกบ้านด้วยรถโดยสารประจำทาง

มันทำให้ฉันได้มีโอกาสมองสิ่งรอบตัวโดยไม่ต้องสนใจกับพวงมาลัยรถยนต์หรือ มุ่งสมาธิ สติของฉันออกไปยังท้องถนน

ข้ามสะพานแห่งหนึ่ง ฉันมักจะมองออกไปยังสายน้ำในลำคลองนั้นเสมอ

วันนี้ฉันพบว่าลำคลองเต็มไปด้วยฟองขาวเป็นคลื่น ฉาอยู่บริเวณผิมน้ำ พร้อม สิ่งๆแปลกปลอมอื่นๆอีกนับไม่ไหว

วันนี้ฉันได้ยินเสียงสายน้ำร่ำไห้อย่างสุดจะรำพัน เธอไม่สามารถจะรับความทุกข์ของใครๆได้อีกแล้ว

วันนี้ฉันพบว่าแม่ของฉันร้องไห้ อย่างร่ำไห้ เป็นอย่างที่สุด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เกี่ยวกับฉัน

ในที่แห่งนี้เป็นที่ถ้อยแถลงในหัวใจเรา